πανλώβητος

και κατά διόρθ. παλλώβητος, -ον, Α

εξαιρετικά δύσμορφος, ασχημότατος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + λωβῶμαι «βλάπτω, καταστρέφω, ακρωτηριάζω»].